Vroeg uit de veren. Om 05.00 uur ontbijt, en 05.30 uur koffers in de auto en 6.00 uur vertrek met de
Jeeps voor een Safari door door Sandaani Park. We zien veel mooie natuur en veel bijzondere dieren
zoals : impala, hartenbeest, redbags, greybags,bavianen, zeearend, wilde beest en gnoe’s, Giraffen, de Maraboe ,Waterbok,Paardantilope,de Oribi, en het rattenzwijn.
Een van de Jeeps kwam echt hopeloos vast te zitten in de bagger, maar na heldhaftige hulp van Hanno en Wim kwam alles weer goed.
Om 12.00 uur zijn we vertrokken voor een reis van ca. 5 uur naar Dar es Salaam, een vreselijk gekkenhuis qua verkeer, en nu zitten we op het vliegveld.
Het was een reis om nooit te vergeten!
Dank aan iedereen die mee heeft gewerkt om deze reis onvergetelijk te maken. Met speciale dank aan Peter Ouwehand die het belangrijk vindt om de minder bedeelde van onze maatschappij niet te vergeten! We spreken de wens uit dat deze groep ook hieraan mag bijdragen.
Dank namens; Aad, Arjan, David, Gijs, Hanno, Hendrik-Jan, Lia, Maarten, Martin, Wendy, Willem, en Wim.
Donderdag 12 November 2009
7:30 uur: Na de zware werkdag van gisteren is dit alweer het laatste ontbijt in Handeni. Iedereen heeft lekker geslapen tijdens de 2e nacht. Voordat er ontbeten werd hebben we alle koffers ingepakt omdat we vandaag op doorreis gaan na 2 bezoeken die voor vandaag op het programma staan. Het ontbijt was evenals het avondeten een kopie van de vorige dag waardoor eenieder zijn of haar voorkeur kon nemen. Na het ontbijt hebben we de koffers en de overgebleven watertanks ingeladen om later op de dag naar de kuststreek van Tanzania te reizen.
8:30 uur: Eerst gingen we de altijd ‘lachende’ pastoor ophalen alvorens wij deze ochtend nog een tocht naar Malezi en Mkata gingen maken. Deze tocht was evenals gister een moeilijke tocht met vele waterpartijen die de wegen naar beide dorpen lastig begaanbaar maakten.
9:15 uur: Bij aankomst van het 1e dorcashuis van Malezi, dat 2 weken geleden aan de mensen is opgeleverd, hebben we deze bekeken. Bij het bekijken van haar huidige woning waar ze nu nog tijdelijk woont hebben we besloten om deze mensen twee 12 liter watertanks en een koffer aan te bieden.
10:00 uur: Nu zijn we bij Mkata aangekomen om het volgende huis te bekijken dat hier gebouwd is. Deze vrouw was zeer dankbaar dat Dorcas dit mogelijk heeft kunnen maken. Hierna zijn we doorgelopen naar een vrouw die in een huisje aan de rand van het dorp is bevallen van haar kind. Een unieke gelegenheid om te zien maar ook bijzonder dat een net bevallen moeder in een zo’n warm huis moet bijkomen.
10:15 uur: We zijn nu bij een meer waar ons verteld dat dit meer door het beperkte wateraanbod gebruikt werd om ook te drinken. Het water was ronduit zeer vervuild en de kans op cholera is zeer groot waarna mensen hier dus ook aan zullen overlijden. Voor Dorcas dus een belangrijke taak om watervoorzieningen te realiseren binnen deze dorpen.
10:30 uur: Teruggekomen in Malezi bezoeken wij de lokale school wat ons laatste bezoekproject zal zijn. Bij aankomst werden we door de leerlingen toegezongen en daarna hebben wij alle kinderen de laatste koffers en overgebleven spullen uitgedeeld. Duidelijk mag gesteld worden dat ze stil waren in de positieve zin. Altijd weer een goed gevoel wanneer de kinderen
Daarna zijn we voor een tocht van ca. 3,5 uur naar de kust gereden waar we aan de rand van Sandani Park onze rustplaats hebben gevonden aan het strand. Dit was een welkome aangename omgeving
om alle ervaringen van de afgelopen week even te laten bezinken.
8:30 uur: Eerst gingen we de altijd ‘lachende’ pastoor ophalen alvorens wij deze ochtend nog een tocht naar Malezi en Mkata gingen maken. Deze tocht was evenals gister een moeilijke tocht met vele waterpartijen die de wegen naar beide dorpen lastig begaanbaar maakten.
9:15 uur: Bij aankomst van het 1e dorcashuis van Malezi, dat 2 weken geleden aan de mensen is opgeleverd, hebben we deze bekeken. Bij het bekijken van haar huidige woning waar ze nu nog tijdelijk woont hebben we besloten om deze mensen twee 12 liter watertanks en een koffer aan te bieden.
10:00 uur: Nu zijn we bij Mkata aangekomen om het volgende huis te bekijken dat hier gebouwd is. Deze vrouw was zeer dankbaar dat Dorcas dit mogelijk heeft kunnen maken. Hierna zijn we doorgelopen naar een vrouw die in een huisje aan de rand van het dorp is bevallen van haar kind. Een unieke gelegenheid om te zien maar ook bijzonder dat een net bevallen moeder in een zo’n warm huis moet bijkomen.
10:15 uur: We zijn nu bij een meer waar ons verteld dat dit meer door het beperkte wateraanbod gebruikt werd om ook te drinken. Het water was ronduit zeer vervuild en de kans op cholera is zeer groot waarna mensen hier dus ook aan zullen overlijden. Voor Dorcas dus een belangrijke taak om watervoorzieningen te realiseren binnen deze dorpen.
10:30 uur: Teruggekomen in Malezi bezoeken wij de lokale school wat ons laatste bezoekproject zal zijn. Bij aankomst werden we door de leerlingen toegezongen en daarna hebben wij alle kinderen de laatste koffers en overgebleven spullen uitgedeeld. Duidelijk mag gesteld worden dat ze stil waren in de positieve zin. Altijd weer een goed gevoel wanneer de kinderen
Daarna zijn we voor een tocht van ca. 3,5 uur naar de kust gereden waar we aan de rand van Sandani Park onze rustplaats hebben gevonden aan het strand. Dit was een welkome aangename omgeving
om alle ervaringen van de afgelopen week even te laten bezinken.
Woensdag 11 November 2009
Woensdag 11 November 2009
08:00uur: Vandaag is de grote dag, de dag waarop het elite team van Ouwehand Bouw gaat helpen 2 huisjes te bouwen. De weergoden waren ons gelukkig goed gezind want het luchtruim was bedekt met een dik wolkendek, zodat de zon ons niet al te veel kon tarten. Het had de hele nacht geregend dus alles was flink nat en blubberig. De wegen hadden meer weg van een maanlandschap dan van een vlakke baan. Maar gelukkig brachten de chauffeurs ons weer heelhuids over.
09:30uur: Aangekomen op de bouwerij zagen we al snel dat het geen makkelijke klus zou worden. De groep werd verdeeld in tweeën, zodat elke groep een verschillende ‘steen’ kon gaan verwerken. De stenen waren van te voren geperst door de bewoners en lagen keurig opgetast zodat wij direct aan de slag konden. Na de nodige vijven en zessen kregen we aardig de smaak te pakken en werd er met vereende krachten een mooi kunstwerk tevoorschijn getoverd. Lia en Wendy gedroegen zich als echte Afrikaanse vrouwen door het heft in handen te nemen, en kregen hiermee de complete oegoeroegoe stam aan het werk (behalve de mannen natuurlijk, die lagen volgens goed Afrikaans gebruik toe te kijken onder een boom).
Vanwege de hoge prijzen van het water en het cement hebben de lokale partners van Dorcas besloten om een systeem uit te vinden om deze twee materialen te beperken. Hiervoor hebben ze een tweetal stenenpersen laten maken die twee verschillende vormen steen kunnen persen namelijk: Hydroform en Interlock. Hierdoor is het mogelijk om de stenen ‘droog’ te stapelen dat wil zeggen zonder gebruik van cement en water. Een soort lego, maar dan anders.
14:30 uur: Na een enerverend dagje bouwen was iedereen redelijk kas en drastisch aan een frisse douche toe, zodoende werd de spreekwoordelijke bijl erbij neergegooid. De huisjes waren al redelijk gevorderd zodat de contouren duidelijk zichtbaar werden. En het was aan de lokale aannemer de schone taak om alles binnen de planning af te ronden omdat de oplevering nadert. Na het harde werken waren onze ‘speciale’ Ouwehand-Dorcas shirts net zo rood als de stenen die we gebruikt hadden. Dat nam niet weg dat onze afrikaanse broeders gretig onze heerlijk ruikende shirts in ontvangst namen. Ook hadden de dames aan de kleine kindertjes gedacht en deze voorzien van een nieuw frokje.(Katwijks voor : truitje)
15:30: Na het bouwen bezochten we een aantal huisjes die al gebouwd waren door de plaatselijke concurrent van Ouwehand bouw, die doken net onder onze prijs doordat onze algemene kosten te hoog waren ingecalculeerd. Tijdens ons bezoek in Kwamasaka bezochten we een familie die bestond uit een moeder met 5 kindertjes variërend van 6 maanden tot 6 jaar waarvan de vader vertrokken was. Deze vrouw had al vanaf 2006 een open beenwond die door de armoede niet goed verzorgd kon worden, hierdoor was zij dan ook aan huis gekluisterd en niet meer in staat haar gezin te onderhouden. Gelukkig staat de lokale kerk haar bij met voedsel en eenvoudige medicatie.
16:30 uur: Eenmaal thuis hebben we met zijn allen genoten van een heerlijke kouwe Kili of een colaatje. Vervolgens begonnen onze zintuigen weer te werken en kwam de een na de ander tot de ontdekking dat we ongeveer net zo roken als de plaatselijke bevolking. “Tijd voor een douche” riep iemand, vervolgens vroeg iedereen zich af hoe we dit eigenlijk voor elkaar gingen krijgen aangezien de douches niet werken. Vervolgens liet iedereen zijn fantasie de vrije loop en kwamen de meest creatieve oplossingen op de proppen. De meest gebruikte was de meegebrachte watertank ophangen met duckttape aan een paal, een paar gaten in de dop steken en douchen maar!!!
19:00uur: Iedereen werd verwacht in de ‘eetzaal’ waar we een evaluatie van de dag kregen van onze gids Madawe, en de twee dominees van de kerk die partner van Dorcas zijn. Hij vroeg onze mening van de twee systemen die toegepast zijn en wij als Ouwehand zullen binnenkort een aantal verbetering aan Madawe doormailen zodat e.e.a. weer ten goede komt van de snelheid en kwaliteit van de woningen. Ook werd er gevraagd hoe we de vrouw uit Kwamasaka de juiste medische hulp konden bieden, geld was de enige belemmering. Deze belemmering werd door Ouwehand en Dorcas weggenomen en hopelijk kunnen we binnenkort melden dat deze vrouw geholpen is. Het schrijnende aan het verhaal blijft dat er duizenden van dit soort gevallen zijn.
19:30uur: Een heerlijk maal stond voor ons klaar namelijk exact hetzelfde als gisteren, zelfs de kip was van gisteren ;-). Dit mocht de pret niet drukken en we hebben allemaal onze buikjes rond gegeten, want na een dag bouwen konden we zelfs een olifant verorberen. Na de maaltijd werden er her en der nog wat sterke verhalen uitgewisseld en een kaartje gelegd. Maar de ene na de andere luikjes vielen zachtjes naar beneden.
Dus wij zeggen uit een zonnig Tanzania: ‘oogjes dicht en snaveltjes toe’
08:00uur: Vandaag is de grote dag, de dag waarop het elite team van Ouwehand Bouw gaat helpen 2 huisjes te bouwen. De weergoden waren ons gelukkig goed gezind want het luchtruim was bedekt met een dik wolkendek, zodat de zon ons niet al te veel kon tarten. Het had de hele nacht geregend dus alles was flink nat en blubberig. De wegen hadden meer weg van een maanlandschap dan van een vlakke baan. Maar gelukkig brachten de chauffeurs ons weer heelhuids over.
09:30uur: Aangekomen op de bouwerij zagen we al snel dat het geen makkelijke klus zou worden. De groep werd verdeeld in tweeën, zodat elke groep een verschillende ‘steen’ kon gaan verwerken. De stenen waren van te voren geperst door de bewoners en lagen keurig opgetast zodat wij direct aan de slag konden. Na de nodige vijven en zessen kregen we aardig de smaak te pakken en werd er met vereende krachten een mooi kunstwerk tevoorschijn getoverd. Lia en Wendy gedroegen zich als echte Afrikaanse vrouwen door het heft in handen te nemen, en kregen hiermee de complete oegoeroegoe stam aan het werk (behalve de mannen natuurlijk, die lagen volgens goed Afrikaans gebruik toe te kijken onder een boom).
Vanwege de hoge prijzen van het water en het cement hebben de lokale partners van Dorcas besloten om een systeem uit te vinden om deze twee materialen te beperken. Hiervoor hebben ze een tweetal stenenpersen laten maken die twee verschillende vormen steen kunnen persen namelijk: Hydroform en Interlock. Hierdoor is het mogelijk om de stenen ‘droog’ te stapelen dat wil zeggen zonder gebruik van cement en water. Een soort lego, maar dan anders.
14:30 uur: Na een enerverend dagje bouwen was iedereen redelijk kas en drastisch aan een frisse douche toe, zodoende werd de spreekwoordelijke bijl erbij neergegooid. De huisjes waren al redelijk gevorderd zodat de contouren duidelijk zichtbaar werden. En het was aan de lokale aannemer de schone taak om alles binnen de planning af te ronden omdat de oplevering nadert. Na het harde werken waren onze ‘speciale’ Ouwehand-Dorcas shirts net zo rood als de stenen die we gebruikt hadden. Dat nam niet weg dat onze afrikaanse broeders gretig onze heerlijk ruikende shirts in ontvangst namen. Ook hadden de dames aan de kleine kindertjes gedacht en deze voorzien van een nieuw frokje.(Katwijks voor : truitje)
15:30: Na het bouwen bezochten we een aantal huisjes die al gebouwd waren door de plaatselijke concurrent van Ouwehand bouw, die doken net onder onze prijs doordat onze algemene kosten te hoog waren ingecalculeerd. Tijdens ons bezoek in Kwamasaka bezochten we een familie die bestond uit een moeder met 5 kindertjes variërend van 6 maanden tot 6 jaar waarvan de vader vertrokken was. Deze vrouw had al vanaf 2006 een open beenwond die door de armoede niet goed verzorgd kon worden, hierdoor was zij dan ook aan huis gekluisterd en niet meer in staat haar gezin te onderhouden. Gelukkig staat de lokale kerk haar bij met voedsel en eenvoudige medicatie.
16:30 uur: Eenmaal thuis hebben we met zijn allen genoten van een heerlijke kouwe Kili of een colaatje. Vervolgens begonnen onze zintuigen weer te werken en kwam de een na de ander tot de ontdekking dat we ongeveer net zo roken als de plaatselijke bevolking. “Tijd voor een douche” riep iemand, vervolgens vroeg iedereen zich af hoe we dit eigenlijk voor elkaar gingen krijgen aangezien de douches niet werken. Vervolgens liet iedereen zijn fantasie de vrije loop en kwamen de meest creatieve oplossingen op de proppen. De meest gebruikte was de meegebrachte watertank ophangen met duckttape aan een paal, een paar gaten in de dop steken en douchen maar!!!
19:00uur: Iedereen werd verwacht in de ‘eetzaal’ waar we een evaluatie van de dag kregen van onze gids Madawe, en de twee dominees van de kerk die partner van Dorcas zijn. Hij vroeg onze mening van de twee systemen die toegepast zijn en wij als Ouwehand zullen binnenkort een aantal verbetering aan Madawe doormailen zodat e.e.a. weer ten goede komt van de snelheid en kwaliteit van de woningen. Ook werd er gevraagd hoe we de vrouw uit Kwamasaka de juiste medische hulp konden bieden, geld was de enige belemmering. Deze belemmering werd door Ouwehand en Dorcas weggenomen en hopelijk kunnen we binnenkort melden dat deze vrouw geholpen is. Het schrijnende aan het verhaal blijft dat er duizenden van dit soort gevallen zijn.
19:30uur: Een heerlijk maal stond voor ons klaar namelijk exact hetzelfde als gisteren, zelfs de kip was van gisteren ;-). Dit mocht de pret niet drukken en we hebben allemaal onze buikjes rond gegeten, want na een dag bouwen konden we zelfs een olifant verorberen. Na de maaltijd werden er her en der nog wat sterke verhalen uitgewisseld en een kaartje gelegd. Maar de ene na de andere luikjes vielen zachtjes naar beneden.
Dus wij zeggen uit een zonnig Tanzania: ‘oogjes dicht en snaveltjes toe’
Dinsdag 10 november
De dag begon goed met een heerlijk ontbijt. Om 8uur vetrokken we bij het hotel vandaan. De eerste 400km voerde ons over een voor Afrikaanse begrippen perfecte asfalt weg.
Na deze 400km bereikte we het dorp Mombo, het dorpje Mombo ligt langs de belangrijkste verkeersader van Tanzania, veel van de doorgaande reizigers stopt hier om te lunchen etc.. Op dit punt hebben we onder het genot van een werkelijk prachtig uitzicht onze lunch genuttigd.
Na deze lunch en relatief relaxte 400km volgde de laatste 50km naar Handeni iets minder comfortabel via een onverharde weg. De snelheid bleef er echter goed in zitten, 80km/h is ongeveer het minimum. Een aantal van ons zaten dus met samen geknepen billetjes en regelmatig met het hoofd tegen het dak aan. Na ongeveer een uur bereikte we onze eindbestemming en ons onderkomen in Handeni. Dit onderkomen was reeds eerder bezocht, bekeken en goedgekeurd door Rob van der Graaf begin van dit jaar.
Eenmaal bijgekomen van de 50km off-road, bleek dat ons onderkomen voorzien was van een aantal onverwachte faciliteiten, zoals geen elektriciteit en stromend water. Om over de grote spinnen, verhoogd risico op Cholera en een overdosis aan malaria muggen nog maar te zwijgen. Gelukkig maakt de overvloed aan regen in Handeni een hoop van deze ongemakken goed en hebben we een prachtige glijbaan naar onze accommodaties.
Voor ons avondmaal stonden de rondlopende kippen op het menu, deze zijn dus ook in zeer korte tijd ontdaan van veren en klaargemaakt voor het eten. Buiten de verse kip stond er ook nog patat en spinazie op het menu. Tijdens het eten kwam de opmerking; “deze kip heeft veel vlieguren” regelmatig voorbij, hetgeen iets zegt over de kwaliteit van de kip. Met wat mayonaise bij de patat was het eten eigenlijk gewoon prima te doen.
Morgen staat er een drukke dag op het programma, het is eindelijk tijd om onze vaardigheden in de praktijk te gaan brengen en daadwerkelijk iets te gaan bouwen. Het zal dus een pittige en fysiek zware dag worden met een kleine 35°.
Nu nemen we nog een aantal kilimanjaro’s en rode wijntjes en dan is het voor de meeste mensen tijd om te gaan slapen. Verder verwachten we geen verassingen meer en gaan we morgen volle bak aan de slag!!
Na deze 400km bereikte we het dorp Mombo, het dorpje Mombo ligt langs de belangrijkste verkeersader van Tanzania, veel van de doorgaande reizigers stopt hier om te lunchen etc.. Op dit punt hebben we onder het genot van een werkelijk prachtig uitzicht onze lunch genuttigd.
Na deze lunch en relatief relaxte 400km volgde de laatste 50km naar Handeni iets minder comfortabel via een onverharde weg. De snelheid bleef er echter goed in zitten, 80km/h is ongeveer het minimum. Een aantal van ons zaten dus met samen geknepen billetjes en regelmatig met het hoofd tegen het dak aan. Na ongeveer een uur bereikte we onze eindbestemming en ons onderkomen in Handeni. Dit onderkomen was reeds eerder bezocht, bekeken en goedgekeurd door Rob van der Graaf begin van dit jaar.
Eenmaal bijgekomen van de 50km off-road, bleek dat ons onderkomen voorzien was van een aantal onverwachte faciliteiten, zoals geen elektriciteit en stromend water. Om over de grote spinnen, verhoogd risico op Cholera en een overdosis aan malaria muggen nog maar te zwijgen. Gelukkig maakt de overvloed aan regen in Handeni een hoop van deze ongemakken goed en hebben we een prachtige glijbaan naar onze accommodaties.
Voor ons avondmaal stonden de rondlopende kippen op het menu, deze zijn dus ook in zeer korte tijd ontdaan van veren en klaargemaakt voor het eten. Buiten de verse kip stond er ook nog patat en spinazie op het menu. Tijdens het eten kwam de opmerking; “deze kip heeft veel vlieguren” regelmatig voorbij, hetgeen iets zegt over de kwaliteit van de kip. Met wat mayonaise bij de patat was het eten eigenlijk gewoon prima te doen.
Morgen staat er een drukke dag op het programma, het is eindelijk tijd om onze vaardigheden in de praktijk te gaan brengen en daadwerkelijk iets te gaan bouwen. Het zal dus een pittige en fysiek zware dag worden met een kleine 35°.
Nu nemen we nog een aantal kilimanjaro’s en rode wijntjes en dan is het voor de meeste mensen tijd om te gaan slapen. Verder verwachten we geen verassingen meer en gaan we morgen volle bak aan de slag!!
Maandag 9 november
Na een heerlijke welverdiende nachtrust in ons Hotel zijn we vanmorgen om 07.45 uur gewekt voor ontbijt. Na een goed ontbijt stapten we in de jeeps om vervolgens een bezoek te brengen aan diverse Dorcas hulpprojecten in de regio Arusha.
Het vrouwtje met de bananen
Eerst bezochten we de “Dorcas” woning van een mevrouw die een enorme ondernemersgeest heeft. Ze heeft zo’n 7 jaar terug een woning gekregen via Dorcas Aid, en heeft daarna een bananenplantage opgezet in de achtertuin. Ze zorgt do goed voor haar klanten dat als er geen bananen zijn, dan haalt ze die in de stad om geen klanten te verliezen. De woning van deze vrouw is door haar voorzien van een afbouwpakket, met plafonds etc. en vorig jaar heeft ze zelfs zonnecollectoren op dak bevestigd zodat ze stroom had. Alles betaald van haar plantage die ze met een klein krediet via Dorcas heeft opgezet. Doordat vorig jaar de stroom langdurig uitviel kwam iedereen de telefoon bij haar opladen. Door een stommiteit van een klant brandde de woning compleet uit. Inmiddels heeft ze die weer opgebouw.
De oude school.
Hierna bezochten via een echter safariroute de primary en secondary school van de Lutherse kerk. De kinderen ontvingen ons met een prachtig welkomstlied, en we deelden de kids van 1 klas een schrift met pen uit. Uiteraard laten we overige 300 kinderen niet met lege handen achter, ze krijgen ook allemaal een schriftje met pen. Hanno is ontmoette het adoptiekind van de 2e Ouwehand Dorcas groep : Grace Simon
De nieuwe school
Een flink contrast was het bezoek aan de school die we als Ouwehand Bouwers hebben gefinancierd. Het vocational training centre. In het voorjaar waren Rob en Jacqueline er nog geweest, en twijfelden of er wel les gegeven werd. Vandaag is het bewijs geleverd. Er zijn nu 45 studenten aanwezig en 7 leerkrachten die de kinderen vanaf 16 jaar in een 3 tot 4 jarige leergang opleiden tot loodgieter, metselaar, stratenmaker,timmerman, en kledingnaaister. Ook Engelse les wordt gegeven waarbij de leerlingen ook een soort les krijgen in hoe om te gaan met
kinderen en hygiëne, en opvoeding. De school ziet er echt heel mooi uit. Er zijn zeven lokalen, waarvan 1 open lucht lokaal waar wij werden ontvangen.
Bij de afdeling “timmeren” hebben we diverse gereedschappen achtergelaten waar ze heel blij meer waren.
De huisjes
Op de terugweg hebben we de huisjes bezocht die de 1e Ouwehand Dorcas groep in 2004 hebben gebouwd. De bewoonster en ik herkende elkaar weer, en ze was zichtbaar gelukkig. De huisjes staan er nog keurig bij, al vertoonde er eentje wat scheurtjes in het metselwerk. (zal wel van die snelle jongens geweest zijn waar Gijs Plug bij zat ). Na een heftige ervaring met een gewonde vrouw verlieten we de Dorcas straat.
Arusha Down Town
Na een (voor mij veel te langdurig ) bezoek aan een souvenirs markt waar met name Lia en Wendy weggesleept moesten worden hebben we “down town” Arusha onder begeleiding doorgelopen. Dit zijn barre leefomstandigheden die veel weg hebben van de omstandigheden in de sloppenwijken.
We konden goed ervaren dat je de mensen op het platte land moet helpen om ze daar te houden.
Bij terugkomst in Hotel hebben we alles geëvalueerd, met behulp van een koel biertje. De maaltijd smaakte heel goed, en morgen wacht er een drukke reis.
Het vrouwtje met de bananen
Eerst bezochten we de “Dorcas” woning van een mevrouw die een enorme ondernemersgeest heeft. Ze heeft zo’n 7 jaar terug een woning gekregen via Dorcas Aid, en heeft daarna een bananenplantage opgezet in de achtertuin. Ze zorgt do goed voor haar klanten dat als er geen bananen zijn, dan haalt ze die in de stad om geen klanten te verliezen. De woning van deze vrouw is door haar voorzien van een afbouwpakket, met plafonds etc. en vorig jaar heeft ze zelfs zonnecollectoren op dak bevestigd zodat ze stroom had. Alles betaald van haar plantage die ze met een klein krediet via Dorcas heeft opgezet. Doordat vorig jaar de stroom langdurig uitviel kwam iedereen de telefoon bij haar opladen. Door een stommiteit van een klant brandde de woning compleet uit. Inmiddels heeft ze die weer opgebouw.
De oude school.
Hierna bezochten via een echter safariroute de primary en secondary school van de Lutherse kerk. De kinderen ontvingen ons met een prachtig welkomstlied, en we deelden de kids van 1 klas een schrift met pen uit. Uiteraard laten we overige 300 kinderen niet met lege handen achter, ze krijgen ook allemaal een schriftje met pen. Hanno is ontmoette het adoptiekind van de 2e Ouwehand Dorcas groep : Grace Simon
De nieuwe school
Een flink contrast was het bezoek aan de school die we als Ouwehand Bouwers hebben gefinancierd. Het vocational training centre. In het voorjaar waren Rob en Jacqueline er nog geweest, en twijfelden of er wel les gegeven werd. Vandaag is het bewijs geleverd. Er zijn nu 45 studenten aanwezig en 7 leerkrachten die de kinderen vanaf 16 jaar in een 3 tot 4 jarige leergang opleiden tot loodgieter, metselaar, stratenmaker,timmerman, en kledingnaaister. Ook Engelse les wordt gegeven waarbij de leerlingen ook een soort les krijgen in hoe om te gaan met
kinderen en hygiëne, en opvoeding. De school ziet er echt heel mooi uit. Er zijn zeven lokalen, waarvan 1 open lucht lokaal waar wij werden ontvangen.
Bij de afdeling “timmeren” hebben we diverse gereedschappen achtergelaten waar ze heel blij meer waren.
De huisjes
Op de terugweg hebben we de huisjes bezocht die de 1e Ouwehand Dorcas groep in 2004 hebben gebouwd. De bewoonster en ik herkende elkaar weer, en ze was zichtbaar gelukkig. De huisjes staan er nog keurig bij, al vertoonde er eentje wat scheurtjes in het metselwerk. (zal wel van die snelle jongens geweest zijn waar Gijs Plug bij zat ). Na een heftige ervaring met een gewonde vrouw verlieten we de Dorcas straat.
Arusha Down Town
Na een (voor mij veel te langdurig ) bezoek aan een souvenirs markt waar met name Lia en Wendy weggesleept moesten worden hebben we “down town” Arusha onder begeleiding doorgelopen. Dit zijn barre leefomstandigheden die veel weg hebben van de omstandigheden in de sloppenwijken.
We konden goed ervaren dat je de mensen op het platte land moet helpen om ze daar te houden.
Bij terugkomst in Hotel hebben we alles geëvalueerd, met behulp van een koel biertje. De maaltijd smaakte heel goed, en morgen wacht er een drukke reis.
Zondag 8 november
Na een korte nacht van een uur of vier/vijf waren de 2 vrouwen in ons midden als eerste uit de veren.
Het eerste ontbijt van deze reis smaakte erg goed en om 6:00 uur plaatselijke tijd vertrokken we naar Rundugai om daar een kerkdienst bij te wonen. Het eerste gedeelte, over het asfalt was zeer goed te doen en de eerste indruk van de omgeving was voor iedereen groot. Een kwartier voordat we aankwamen begon de echte ‘safari’ over ‘Tanzaniaans’ asfalt (lees stoffige, hobbelige wegen) waarna om 7:45 uur aankwamen.
De kerkdienst was erg leuk om mee te maken en nadat we aan het einde van de dienst welkom waren geheten, hebben we buiten, onder begeleiding van Aad op de ukelele, ‘oh when the saints go marching in’ voor de mensen gezongen. Nabij de kerk hebben we vervolgens het ziekenhuisje en het adoptiecentrum bezocht die door Dorcas worden gesteund.
Rond 11:00 uur stapten we de jeeps weer in om een aantal huisjes te gaan bekijken die door Dorcas zijn neergezet. Bij elk huisje kregen we van de mensen hun indrukwekkende verhaal te horen. Van een vrouw met 12 kinderen waarvan de man was overleden tot een vrouw met 3 kinderen waarvan de man ervandoor was met een andere vrouw en die zelf besmet was met HIV.
Voordat we bij bovengenoemde kerk gingen lunchen zijn we eerst nog bij een waterput langs gegaan. Deze worden gebruikt om een groot gebied van water te voorzien.
Na de lunch op weg naar het laatst te bezoeken onderdeel van de dag. Dit was het bezoeken van de tweeling die Hendrik-Jan heeft geadopteerd. Na een echte off-road en wat omzwervingen kwamen bij de Masai stam waartoe de tweeling behoorden. Hendrik-Jan heeft hier aan zijn tweeling en de rest van de kinderen van de stam nog een verrassing uitgedeeld. Na deze indrukwekkende ontmoeting weer terug naar het hotel.
Hier aangekomen een biertje/wijntje/frisje, onder de douche en naar het avondeten. Na van dit laatste erg genoten te hebben nog een klein privé-concert op de djembe’s van Hanno, Peter en Aad en daarna lekker naar bed om daar heerlijk van een, naar wij hopen, langere nacht te genieten.
Het eerste ontbijt van deze reis smaakte erg goed en om 6:00 uur plaatselijke tijd vertrokken we naar Rundugai om daar een kerkdienst bij te wonen. Het eerste gedeelte, over het asfalt was zeer goed te doen en de eerste indruk van de omgeving was voor iedereen groot. Een kwartier voordat we aankwamen begon de echte ‘safari’ over ‘Tanzaniaans’ asfalt (lees stoffige, hobbelige wegen) waarna om 7:45 uur aankwamen.
De kerkdienst was erg leuk om mee te maken en nadat we aan het einde van de dienst welkom waren geheten, hebben we buiten, onder begeleiding van Aad op de ukelele, ‘oh when the saints go marching in’ voor de mensen gezongen. Nabij de kerk hebben we vervolgens het ziekenhuisje en het adoptiecentrum bezocht die door Dorcas worden gesteund.
Rond 11:00 uur stapten we de jeeps weer in om een aantal huisjes te gaan bekijken die door Dorcas zijn neergezet. Bij elk huisje kregen we van de mensen hun indrukwekkende verhaal te horen. Van een vrouw met 12 kinderen waarvan de man was overleden tot een vrouw met 3 kinderen waarvan de man ervandoor was met een andere vrouw en die zelf besmet was met HIV.
Voordat we bij bovengenoemde kerk gingen lunchen zijn we eerst nog bij een waterput langs gegaan. Deze worden gebruikt om een groot gebied van water te voorzien.
Na de lunch op weg naar het laatst te bezoeken onderdeel van de dag. Dit was het bezoeken van de tweeling die Hendrik-Jan heeft geadopteerd. Na een echte off-road en wat omzwervingen kwamen bij de Masai stam waartoe de tweeling behoorden. Hendrik-Jan heeft hier aan zijn tweeling en de rest van de kinderen van de stam nog een verrassing uitgedeeld. Na deze indrukwekkende ontmoeting weer terug naar het hotel.
Hier aangekomen een biertje/wijntje/frisje, onder de douche en naar het avondeten. Na van dit laatste erg genoten te hebben nog een klein privé-concert op de djembe’s van Hanno, Peter en Aad en daarna lekker naar bed om daar heerlijk van een, naar wij hopen, langere nacht te genieten.
Zaterdag 7 november
Half zeven opstaan, acht uur verzamelen op het vliegveld. Vrouw en kinderen gedag zeggen, met een lichte brok in de keel. Even voor achten komen we aan op de luchthaven, gelijktijdig met Hanno, Lia, Wim. Tezamen lopen we naar de balie 11, waar we onze medereisgenoten begroeten. Drie uur van tevoren verzamelen is best vroeg, zeker op zaterdagochtend.
Iedereen heeft een extra koffer meegenomen met spullen om achter te laten in Tanzania, stiekem toch even gekeken wat er in zat thuis, allemaal bruikbare spullen. De uren op het vliegveld vliegen voorbij, gezonde spanning bij iedereen, toch een hele reis acht en een half uur vliegen.
10.10 uur inchecken bij gate F04, daarna het vliegtuig in na nog even een gratis dagblad te hebben gepakt. De vlucht verloopt voorspoedig geen vertragingen, kwart over negen lokale tijd landen wij op Kilimanjaro Airport. Visum regelen, gezondheidsverklaring invullen en voor de eerste keer de muggenmelk met deet smeren (waarvoor dank Wendy). Een duivels nachtelijke rit met het zweet tussen de billen stappen we rond twaalf uur uit bij ons hotel. “It’s Killy time”, een kreet die nog vaak zal volgen.
Allemaal op tijd naar bed (0.30uur), vier uur later opstaan voor dag 2.
Iedereen heeft een extra koffer meegenomen met spullen om achter te laten in Tanzania, stiekem toch even gekeken wat er in zat thuis, allemaal bruikbare spullen. De uren op het vliegveld vliegen voorbij, gezonde spanning bij iedereen, toch een hele reis acht en een half uur vliegen.
10.10 uur inchecken bij gate F04, daarna het vliegtuig in na nog even een gratis dagblad te hebben gepakt. De vlucht verloopt voorspoedig geen vertragingen, kwart over negen lokale tijd landen wij op Kilimanjaro Airport. Visum regelen, gezondheidsverklaring invullen en voor de eerste keer de muggenmelk met deet smeren (waarvoor dank Wendy). Een duivels nachtelijke rit met het zweet tussen de billen stappen we rond twaalf uur uit bij ons hotel. “It’s Killy time”, een kreet die nog vaak zal volgen.
Allemaal op tijd naar bed (0.30uur), vier uur later opstaan voor dag 2.
Abonneren op:
Posts (Atom)